Uçsuz bucaksız çöllerdeyim
Yahut ıssız bir deniz kenarında
Zıtlıklar keskin izler açıyorken yüzüme
Kayboluyor sesim soğuk dehlizlerde

Bastığım zemin sarsılıyor tıpkı zelzele
Ve hava ağırlaşıyor göğsümün içinde
Zihnimde düşünceler cirit atarken hoyratça
Çarpık gülümsemeler düşüyor yüzüme

Bakıyorum gözlerim titreşirken levhalara
Tanrım! Ne zaman geçecek bu ahzan?
Bulamadım konaklayacak bir han
Abreler bıraktım yanaklarıma o an

Harabeler daha sağlam inandıklarından
Ardıma bakmadım hep kaçtıklarımdan
Sanrılarla yaşıyorum,lal ettim dilimi
Ne zaman var oldum da kaybolayım şimdi?

BFE.

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

DURUŞU OLMALI